Η παιδική χαρά που πηγαίνουμε είναι, κατ’εμέ, μία από από τις ομορφότερες που υπάρχουν.
Δίπλα στην παραλία, πάνω σε έναν από τους βραβευμένους πεζόδρομους της χώρας μας.
Με πάρκιν δίπλα ακριβώς, ειδικό μαλακό δάπεδο για τα παιδιά…
θα μπορούσα να γράψω ένα κατεβατό ολόκληρο.
Περιέργως όμως, αυτό που με φτιάχνει πιο πολύ είναι οι λάμπες γύρω από την παιδική χαρά. Είναι αυτές που βλέπετε, σαν λυχνοστάτες του 19ου αιώνα.
Κάθε φορά που τους κοιτώ, σκέφτομαι τις αδερφές Μπρόντε,
κυρίες με φουσκωτά φορέματα και ομπρελίνια
και κυρίους με μυτερά παπούτσια και μπαστούνια.
Είναι υπέροχο το πώς κάποιες μικρές λεπτομέρειες μας κάνουν να χαμογελάμε.

The playground we often visit is (for me at least) one of the best one can find.
Right next to the beach, on a pedestrian road that had been awarded for its qualities.
With a parking right next to it and paved with soft rubber floor for the kids.
I could be writing and writing…
Oddly though the thing that strikes me most are the street lights around the playground.
The ones on the picture… just like lanterns of the 19th century.
Every time i look at them i think of the Brontes,
ladies in long dresses and umbrellas
and men in pointed shoes and staves.
Isn’t it great how some small details can make you smile?