Χορτάρι τεχνητό μέσα στο δωμάτιο παιχνιδιού.
Καθόλου τυχαίο, το επιλέξαμε επί τούτου κι ας έχει γίνει το παιχνιδο-δωμάτιο σαν ουράνιο τόξο.
Είναι το ιδανικό σκηνικό για να παίζουμε “μικρό σπίτι στο λιβάδι”.

Την προηγούμενη τς 15ης ημέρας (που είχε το θέμα αγάπη) κλείσαμε 7 χρόνια γάμου.
Η (βαριά) σοφία των 7 χρόνων λοιπόν, λέει:
Αγάπη είναι το ακατανόητο μυστήριο που κάνει δυο ανθρώπους, τελείως ξένους μέχρι πριν, να συγκατοικούν σε μια ηλικία που οι παραξενιές έχουν εδραιωθεί για τα καλά στο χαρακτήρα, να αλλάζουν άρδην την πορεία ζωής τους, να κάνουν σε 7 χρόνια 4 παιδιά και 3 μετακομίσεις και να μην έχουν φάει ακόμη τα μουστάκια τους, (παρόλο το εκρηκτικό τους χαρακτήρος της μιας και το πεισματάρικο του άλλου) αλλά απεναντίας να εξακολουθούν να προτιμούν ο ένας την παρέα του άλλου περισσότερο από οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου στη γη!

Μια μάλλον αμήχανη δήλωση:
διαβάζω όλα αυτά ταυτόχρονα…(ντροπή)
Το ένα είναι μυθιστόρημα, ένα φιλοσοφικό-θεολογικό, το άλλο είναι δοκίμιο και 2 είναι ερμηνευτικά. Τί να κάνω που δεν έχω όλες τις ώρες διάθεση για όλα;

Τυρομπουκιές!
Είπα να το κάψω το πελεκούδι μιας και με δικαιολογεί η κατάστασή μου.
 Μεσοβδόμαδα λιμπίστηκα τυρομπουκιές που δεν έχω ξαναφτιάξει ποτέ, αλλά τις γεύομαι μόνο σε καμιά ταβερνούλα μερακλίδικη.
Μια συνταγή πανεύκολη που με βοήθησε να την ξεθάψω από το timeline του facebook (το σκασμένο) ο καλός ο φίλος που στην λιγούρα φουρτούνα φαίνεται!