Αν και για αυτή την ημέρα θα έπρεπε να έχουμε φωτογραφίες μόνο από τον ροζ διαγωνισμό της Βιβίκας,

ήταν τόοοοσο εύκολο να τραβήξω μία φωτό ακόμη.
Έχοντας δυο κορίτσια στο σπίτι είναι σαν να ζούμε στη χώρα του ροζ. Ροζ τσάντες, ροζ μαξιλαρια, ροζ ρούχα…

Περνάμε την ροζ φάση μας και δεν λέει να τελειώσει…

Μια ακόμη πρόκληση που με… προκάλεσε πολύ.
Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα να τραβήξω ήταν το iphone μου -χωρίς περιστροφές!
Σε δεύτερη και βαθύτερη σκέψη κατέληξα σε κάτι που δεν φωτογραφίζεται:
την παρουσία του Θεού στη ζωή μας…
Μοιάζει τόσο με τον ήλιο, που φαίνεται απόλυτα φυσική η λατρεία του σαν Θεού από αρχαιότερους πολιτισμούς.
Είναι εκεί, τόσο δεδομένη και τόσο εύκολη στο να την αγνοήσεις…
Κι όμως μας φωτίζει,
μας ζεσταίνει,
 μας δίνει Ζωή!