Personal Projects, Uncategorized

Many days…

06/29/2012
Kάτι που δεν γνωρίζετε για μένα:
Λατρεύω τη ζωγραφική και ιδιαίτερα τo σχέδιο.
Έχω κάνει ήδη το 1ο έτος σε σχολή αγιογραφίας και ονειρεύομαι την ημέρα που θα φτάσω στο πτυχίο! Υπάρχουν φορές που ρουφάω τη μυρωδιά των φρεσκοξυσμένων μολυβιών των παιδιών με απέραντη νοσταλγία…
Ατελές!
Το εξωτερικό του σπιτιού μας που δεν έχουμε ακόμη προλάβει να περιποιηθούμε καταλλήλως… εκνευριστικά ατελές!
Η καλύτερη φωτογραφία που τράβηξα ποτέ.
photo
I slept in home sweet home!
Εγώ και η κοιλιά μου ανεβοκατεβαίνουμε καθημερινά με όλο και μεγαλύτερη δυσκολία αυτές τις σκάλες.
Στο μυαλό μου:
το πρόγραμμα των εβδομάδων, των μηνών που έρχονται, του καλοκαιριού.
Όσα πρέπει να γίνουν μέχρι την άφιξη του νέου μωρού και όσα θέλουμε να γίνουν, έτσι απλά και μόνο για την χαρά του πράγματος…
…και πόσο λιγοστός ο χρόνος!
*****************
Το ποστ αυτό είναι μέρος μια φωτογραφικής “πρόκλησης”
για την οποία μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα εδώ.
Έλληνες συμμετέχοντες (μέχρι στιγμής) στην πρόκληση του Ιουνίου είναι:

  1. Μαρία

    06/29/2012 at 7:35 pm
    Reply

    Πολύ όμορφες οι φωτογραφίες ..ειδικά αυτή με τη φατσούλα τυλιγμένη στο μπουρνουζάκι..καλό σαββατοκύριακο και πολλά φιλάκια

  2. Stavroulaki A

    06/30/2012 at 5:18 am
    Reply

    Πανέμορφες φωτογραφίες…

  3. Ανώνυμος

    06/30/2012 at 10:41 am
    Reply

    Το σκίτσο σου μου άρεσε πάρα πάρα πολύ,ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος είναι?
    Πολύ τρυφερές εικόνες,βγαίνει και μια απλότητα που σε συγκινεί,να είστε πάντοτε καλά…Όλγα
    (δες τα email σου 🙂 )

  4. me (maria)

    06/30/2012 at 11:43 am
    Reply

    Πολύ όμορφες όλες!
    Τώρα που διάβασα και τι λέει ο ανώνυμος, συμφωνώ….αυτό που βγαίνει από τις φωτογραφίες σου είναι μια γαλήνη, μια τρυφεράδα….

  5. Marian

    06/30/2012 at 3:04 pm
    Reply

    Το πιο όμορφο σχόλιο που έχω ακούσει για τις φωτό μέχρι τώρα…
    Ευχαριστώ!

  6. Marian

    06/30/2012 at 3:10 pm
    Reply

    Ναι, ο Άγιος Ιωάννης είναι! Πού τον κατάλαβες βρε;

  7. evonita

    06/30/2012 at 5:48 pm
    Reply

    Είναι πανέμορφες!!! Η Μαρία παραπάνω έχει απόλυτο δίκιο, θα συμφωνήσω!

  8. ΚΑΤΕΡΙΝΑΚΙ

    07/02/2012 at 5:53 am
    Reply

    Αυτά τα γαλάζια μάτια…..τι όμορφα !!!!! Καλό μήνα να ευχηθώ και καλή συνέχεια.

  9. Γεωργία

    07/04/2012 at 4:43 pm
    Reply

    Μετά από μακρά απουσία (εξεταστική γαρ αλλά επιτυχέστατη δόξα τω Θεώ) προσπαθώ να πιάσω πάλι το νήμα. Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος είναι πολύ όμορφα σχεδιασμένος, μην αφήσετε την αγιογραφία σας παρακαλώ. Αχ θέλω να ξαναγράψω ότι μου αρέσει τρομερά το σπίτι σας. Έχει μια απλότητα παραδεισένια και μόνο από τις φωτογραφίες που έχω δει μέχρι τώρα με αναπαύει τόσο πολύ, ζεστό φωτεινό λιτό ποιοτικό. Ατέλειες δεν είδα σε αυτή τη φωτογραφία ομολογουμένως… Τα ματάκια της μικρής είναι απλά υπερτέλεια όχι για το χρώμα (πολύ ιδιαίτερο αναμφισβήτητα) όσο γι αυτή η αθωότητα που βγάζει όπως στέκεται και κοιτάει, με συνεπήρε. Καλή συνέχεια στο καλοκαίρι σας και πολλή πολλή δύναμη να έχετε στην εγκυμοσύνη. (^_^)!!!!

  10. Γεωργία

    07/04/2012 at 5:02 pm
    Reply

    Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

  11. Marian

    07/04/2012 at 5:22 pm
    Reply

    Πολλά συγχαρητήρια για την επιτυχή εξεταστική!!! Πολύ χαίρομαι!
    Σε παρακαλώ μόνο, άσε τον πληθυντικό για κυρίους με ψηλά καπέλα, μπαστούνι και ύφος βαρύγδουπο 🙂
    Εδώ ο Ένας και μόνος Κύριος που αξίζει πληθυντικό, μας ζητά να τον λέμε φίλο και πατέρα!
    Να πιάσουμε εμείς τους καθωσπρεπισμούς; Δεν πρέπει…
    Καλό σου καλοκαίρι!!!!!!!

  12. Γεωργία

    07/04/2012 at 6:20 pm
    Reply

    Ευχαριστώ για τα συγχαρητήρια. Έγινε, αφήνω τον πληθυντικό. Απλά να σου πω πως μιλάω γενικώς στον πληθυντικό και σε μικρότερους μου από σεβασμό προς την προσωπικότητα τους, σε καμία περίπτωση λόγω τυπολατρικής ευγένειας, εξασφάλισης απόστασης ή καθωσπρεπισμού. Το κάνω συνειδητά και καθαρά από άποψη επηρρεασμένη πολύ από ένα γιατρό μεγάλο σε ηλικία, ο οποίος όταν ήμουν 17 χρονών μου ανέλυε το πρόβλημα υγείας μου μιλώντας μου στον πληθυντικό. Απορημένη τον σταματάω και του λέω: "Με συγχωρείτε, είστε μεγαλύτερος από τον πατέρα μου και εγώ παιδί, γιατί μου μιλάτε στον πληθυντικό;" και η απάντηση του με σημάδεψε "Σου δίνω την αξία που σου πρέπει, μόνο αφού μου το ζητούσες θα το σταματούσα. Για μένα είναι ζήτημα ήθους." Να με συγχωρείς αν σε έκανα να νιώσεις άσχημα με τα σεις και τα σας. 🙂

Leave a Reply