Weekly Moodboard 20: On Sorrow & War
Η εβδομάδα που πέρασε κινήθηκε σε δυο άκρα.
Αυτό της αναζωογονητικής δημιουργικότητας, με φωτογραφίσεις που είτε έγιναν και θέλουν επεξεργασία,
είτε ετοιμάζονται να γίνουν και θέλουν προετοιμασία.
Χαρά, χαρά, χαρά.
Μα από την άλλη, το άκρο της μαύρης σκιάς των παγκόσμιων γεγονότων που πάντα με καταστρέφουν όσο και αν λέω ότι “το ‘χω” τη στιγμή που ανοίγω τις σελίδες των ειδησεογραφικών κόμβων.
Εντάξει, το ξέρουμε. Η ζωή είναι χαρμολύπη. Δε σε αφήνει να σταθείς πολύ ούτε στη χαρά ούτε στον πόνο. Απλά μου φαίνεται ότι τον τελευταίο καιρό η ζυγαριά κλίνει πιο πολύ προς τον πόνο. Ήρθαν και πάλι οι Strange Days που λέει ο Morrison. Στο μυαλό μου γυρίζουν οι στίχοι και οι ήχοι του τραγουδιού, ανάκατα με τις νηφάλιες σκέψεις του λατρεμένου C.S. Lewis ο οποίος αποδεικνύεται πάντα τόσο εύστοχος:
“Αυτό είναι το κλειδί της ιστορίας: Ότι η ενέργεια που δαπανάται είναι θαυμάσια -πολιτισμοί έχουν δημιουργηθεί και εξαιρετικοί θεσμοί έχουν επινοηθεί. Αλλά κάθε φορά κάτι πάει στραβά. Κάποιο μοιραίο ελάττωμα θα φέρει πάντα τους εγωιστές και σκληρούς ανθρώπους στην κορυφή, και στη συνέχεια θα γλιστρήσουν όλα πίσω στη δυστυχία και την καταστροφή. Η μηχανή παρουσιάζει ελάττωμα. Φαίνεται να ξεκινάει μια χαρά και ενώ τρέχει λίγα μέτρα, στη συνέχεια διαλύεται.
Ο πόλεμος δεν δημιουργεί καμία απολύτως καινούρια κατάσταση: επιδεινώνει απλώς την μόνιμη ανθρώπινη κατάσταση, έτσι ώστε να μην μπορούμε πλέον να την αγνοήσουμε. Η ανθρώπινη ζωή πάντα ζούσε στην άκρη του γκρεμού.
Ένας άνθρωπος μπορεί να κληθεί να πεθάνει για τη χώρα του, αλλά ποτέ κανένας άνθρωπος δεν καλείται να ζήσει για τη χώρα του. Εκείνος ο οποίος παραδίδεται χωρίς επιφύλαξη στις απαιτήσεις ενός έθνους, ή ενός κόμματος ή μίας τάξης είναι σαν να αποδίδει στον Καίσαρα αυτό που, από όλα τα πράγματα, πιο εμφατικά ανήκει στο Θεό: τον εαυτό του.
Υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων: εκείνοι που λένε στο Θεό, “γενηθήτω το θέλημά σου” και εκείνοι στους οποίους ο Θεός λέει, “Εντάξει, λοιπόν, κάντε το με το δικό σας τρόπο”
Beauty Follower
05/25/2013 at 7:15 amΟμορφη φωτογραφια!
Νομίζω πως πραγματακι τυχεροι και ευτυχισμενοι ειναι αυτοί που αφήνουν τον ''Θεό" να κάνει κουμάντο.
me (maria)
05/25/2013 at 6:43 pmΔυστυχώς οι "Strange Days" δεν είχαν φύγει ποτέ..από την αρχή του κόσμου κάνουν συντροφιά στους ανθρώπους..απλά αλλάζουν, αλλά πάντα είναι εδώ!
Θα μείνω στις πανέμορφες φωτογραφίες και στη χαρά…
Ανώνυμος
05/28/2013 at 12:41 amHey! I simply wish to give an enormous thumbs up for
the nice data you’ve got here on this post.
I can be coming back to your weblog for extra soon.
Check out my homepage – coloring book pictures of cherubs
Christina D
05/28/2013 at 10:03 amΚαλημέρα!! Πόσο μου αρέσουν οι φωτογραφίες σου!! Μακάρι να μην υπήρχε ποτέ λύπη στην ζωή μας…