Summer

Tripping around Evia

Μερικές εικόνες από την περιπλάνησή μας στην Εύβοια.
Ξεκινήσαμε παίρνοντας το δρόμο από Χαλκίδα.
Η άλλη, πιο σύντομη επιλογή είναι το Ferry Boat από Αρκίτσα, όμως είναι αρκετά πιο δαπανηρό αν σκεφτείς ότι πρόκειται για διαδρομή με διόδια και εισιτήρια πλοίου. Επιπλέον, μας άρεσε πολύ η επαρχιακή οδός, μέσα στο πράσινο και δίπλα σε ποτάμια.
Το τοπίο είναι κατά 80% κάπως έτσι:
Το κύριο πλεονέκτημα της Εύβοιας είναι ότι συνδυάζει άψογα πρασινάδα με θάλασσα σε απόσταση μόνο 2 ωρών από την Αθήνα. Απόσταση ιδανική για οικογένειες με μικρά παιδιά που δεν μπορούν να μεινουν πολλές ώρες στο αυτοκίνητο, ή για οποιονδήποτε θέλει να κρατήσει χαμηλά το κόστος των διακοπών.
Ένα ακόμη καταπληκτικό σημείο είναι ότι η Εύβοια είναι γεμάτη προσκυνήματα και προστάτες Αγίους, ξεκάθαρη ένδειξη ότι λίγο ή πολύ ο λαός της (τωρινός ή παλιότερος) έχει ματιά στραμμένη στον ουρανό και φροντίζει να κατεβάζει από εκεί -δια της κλασικής downloading μεθόδου, της ασκητικής- καρπούς αναλοίωτους.
Αυτό το νιώθεις παντού στην Εύβοια. Έχει μια γλύκα ξεχωριστή.
Η πρώτη μας στάση στον Άγιο Ιωάννη το Ρώσο.
Η παρουσία του πολύ έντονη μέχρι και στις μέρες μας.
Δεν είναι τυχαίο που όλο το χωριό έχει αναπτυχθεί χάρη σε αυτόν και κινείται γύρω από το ναό του.
Για εκείνους που πάνε με καρδιά καθαρή, ο άγιος είναι γεμάτος δώρα και ευλογίες.
Γλυκαίνει την ύπαρξη μέχρι το μεδούλι.
Δυστυχώς δεν επιτρέπονται οι φωτογραφίες μέσα στο ναό, όπου η ατμόσφαιρα είναι μοναδική.
Φεύγοντας από το προσκύνημα και καθώς έχεις φτάσει σε μια κάποια κατάνυξη, μπορείς να προσγειωθείς και να θυμηθείς ότι είσαι στον τόπο που συνδυάζει άψογα το υπέρλογο με το παράλογο. Μη σου φανεί παράξενο λοιπόν που θα δεις τον Πούτιν να διαφημίζει σουβλάκια.
Κάποιοι προφανώς μυρίστηκαν ότι το προσκύνημα… έχει “φαϊ” εκ Ρωσίας.
Βορειότερα, βρίσκεται το μοναστήρι του Οσίου Δαβίδ και του Αγίου Ιακώβου Τσαλίκη.
Ναι, κυρίως τα μοναστήρια γυρίσαμε.
Είχαμε χαρεί παιχνίδι και μπάνια στην Αγία Άννα, οπότε είπαμε να χαρούμε και λίγο food for the soul.
Με το που περνάς το κατώφλι βλέπεις περίπου αυτό και ανασαίνεις πάλι αέρα αγιότητας.
Φεύγοντας από το μοναστήρι, αν συνεχίσεις και άλλο βόρεια θα βρείς τους γνωστούς καταρράκτες του Δρυμώνα.
Έχει αρκετή πεζοπορία, μα αξίζει. Απαραίτητο το μπουκάλι με νερό για τη διαδρομή.
Τα παιδιά ξετρελάθηκαν με τις πολύχρωμες λιβελούλες που πετούσαν πάνω από το νερό.
Μπορέσαν να πιάσουν μόνο κάτι που τους έμοιαζε αμυδρά.
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά πράγματα που βρήκαμε σε αυτή τη διαδρομή προς τους καταρράκτες ήταν μια παιδική χαρά χαμένη μέσα στο δάσος, δίπλα σε τραπέζια του πικ νικ.
Φωτό από το πικ νικ δεν έχω.
Μετά από τόσες ώρες πεζοπορία και κυνηγητό στην παιδική χαρά, όπως φαντάζεσαι, μόνο το φαγητό σκεφτόμουν -και αυτό χωρίς καθόλου στυλ believe me.
Προτού φύγουμε για ταξίδι και παρότι γνωρίζαμε αρκετά καλά την Εύβοια έχοντας ξαναπάει, βρήκαμε χρήσιμο αυτό το άρθρο για να φρεσκάρουμε τη μνήμη μας.
Μπορείς επίσης να δεις και αυτό το οδοιπορικό της Ιωάννας από το ταξιδιωτικό blog The Paperboat που είναι πολύ κατατοπιστικό και περιέχει χρήσιμα λινκς, όπως και όλα τα άρθρα της για τους kid friendly προορισμούς που προτείνει.
Αν βρίσκεστε ακόμη στο στάδιο του προγραμματισμού των διακοπών, επισκεφτείτε την οπωσδήποτε!

  1. me (maria)

    07/07/2014 at 10:07 pm

    Είχα πάει μικρή με τους γονείς μου στον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσο…αν και Εύβοια πήγα πάλι αργότερα (δυο τρεις φορές) δεν έτυχε να ξαναπάω εκεί!…
    Πανέμορφες και ονειρικές οι φωτογραφίες σου….οι λιβελούλες δεν είναι σαν νεράιδες?
    Φιλιά πολλά και καλό ξημέρωμα!

  2. Marian

    07/07/2014 at 10:24 pm

    Μα ναι! Μοιάζουν απίστευτα!

  3. asimina pappou

    07/09/2014 at 3:01 pm

    Απίστευτος προορισμός..αγαπημένος μου!

  4. Ανώνυμος

    07/10/2014 at 7:53 am

    Καλημέρα, Μαριάννα!
    Τι υπέροχη ανάρτηση!Είμαι στην δουλειά και γέμισε η οθόνη ομορφιά.
    Δυστυχώς δεν έχω καταφέρει να επισκεφθώ τα προσκυνήματα της αγιοτόκου νήσου. Ας μην ξεχνάμε ότι και ο όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης εκεί γεννήθηκε και μεγάλωσε τα λίγα χρόνια της κοσμικής του ζωής, αφού 12 χρονών παιδάκι πήγε στο Άγ. Όρος. Και ο πνευματικός μου γεννήθηκε εκεί και με συγκίνησε η ανάρτησή σου..
    Η περιγραφή σου μου αρέσει πολύ και πόσο εύστοχη η φράση "…ξεκάθαρη ένδειξη….καρπούς αναλλοίωτους".
    Για τις φωτογραφίες σου τι να πει κανείς, η αισθητική άριστη, η ελληνικότητα και η πνευματικότητα και η ομορφιά αποδίδονται αβίαστα μέσα από τις δύο διαστάσεις μιας οθόνης.
    Όπου δε, απαθανατίζεις τα παιδάκια σου, νομίζω ότι ζωντανεύουν οι εικονογραφήσεις των αναγνωσμάτων των παιδικών μου χρόνων. Αυτό ισχύει γενικά για το ιστολόγιό σου. Κάθε μία φωτογραφία δίνει το έναυσμα να φανταστεί κανείς ένα σωρό παραμύθια και όμορφες ιστορίες με πρωταγωνιστές τους μικρούς σου ήρωες.
    Με αφορμή το δικό σου και μερικά άλλα ιστολόγια δεν μπορώ να μη συλλογιστώ πως το blogging μπορεί να είναι μία μορφή σύγχρονης τέχνης, όταν ο δημιουργός του με μαστοριά ξέρει να χειρίζεται την εικόνα, τον λόγο και να σκηνοθετεί ένα υπέροχο συνδυασμό στον οποίο ο δέκτης μπορεί να απολαύσει, να επιστρέψει κατά βούληση για περεταίρω αναγνώσεις (εντός και εκτός εισαγωγικών) και μέσω των σχολίων να έχει μία διαδραστική επαφή με τον δημιουργό και τους άλλους δέκτες των ερεθισμάτων. Όταν και οι εικόνες είναι δημιουργίες του blogger, η αξία του έργου είναι ακόμα μεγαλύτερη.
    Η τέχνη του blogging, λοιπόν, για μένα είναι ένα viewmaster (ειδικά της γενιάς μου, οπότε τα εν λόγω παιγνίδια ήταν δυσεύρετα και η εντύπωση που σου δημιουργούσαν οι εικόνες τους ήταν πολύ ιδιαίτερη) διανθισμένο με δόσεις λόγου που συνδέουν τις εικόνες μεταξύ τους και αναδεικνύουν, ενισχύουν ή και απογειώνουν το οπτικό ερέθισμα.
    Καλό υπόλοιπο του καλοκαιριού, υγεία, χαρά και αγάπη σε όλους
    Ν.
    Υ.Γ.
    Πόσο μου αρέσουν οι σημαίες στην φωτογρ. με τον ναό του Αγ. Ιωάννου του Ρώσου που είναι "γαλανόλευκη η θωριά" τους! Δυστυχώς πολλά χρόνια τώρα όλες οι ελληνικές σημαίες που βλέπω είναι "μελανόλευκες".

  5. Marian

    07/10/2014 at 8:22 am

    Tί απίστευτα χορταστικό σχόλιο! Ευχαριστώ!
    Αυτήν ακριβώς η διάδραση που περιγράφεις -αλλά και βάζεις σε πράξη 🙂 – είναι η πεμπτουσία του blogging. Ζούμε σε θαυμαστή εποχή που συνεργεί άψογα στην εκλπήρωση του "ίνα ώσιν εν…", μα δεν νομίζω ότι αξιοποιούμε τα εργαλεία μας ούτε στο ελάχιστο. Ελπίζω όμως,… Ελπίζω σε μια εποχή όπου δε φοβόμαστε να μοιραζόμαστε και να δινόμαστε εγκάρδια, εν επιγνώση.
    Αυτό που περιγράφεις για το blogging ως μορφή τέχνης, δεν το είχα σκεφτεί καθόλου, μα είναι τοσο αληθινό. Έχει χώρο για πολύ συλλογισμό και ακόμη περισσότερη κουβέντα….
    Την καλημέρα μου και πολλά φιλιά!

  6. Ανώνυμος

    07/13/2014 at 11:57 pm

    Ιδιαιτερο,ξεχωριστο και πανεμορφο το φωτογραφικο υλικο απο την Ευβοια…υπεροχη η δουλεια σου καθως επισης και τα κειμενα σου…πηραμε γλυκια γευση Ευβοιας!!!!!!!!Με ματια στραμμενη στο ουρανο ας δοξασουμε τον παντοδυναμο Θεο-Δημιουργο Ουρανου και Γης-με την δοξα την οποια του αρμοζει,για ολα εκεινα τα μαγευτικα και ευλογημενα τοπια του νομου μας………

  7. Beauty Follower

    08/07/2014 at 2:21 pm

    O Πούτιν με το σουβλάκι ανα χειρας δεν υπάρχει!

Leave a Reply