71/365
Ἡ πατρίς μου;Ὁ τελευταῖος σταθμός, παραμεθόριος στὸν δρόμο τῶν ὀνείρων τῶν ἀνέμων, τῶν ὁραμάτων. Ὅραμα ἀκαριαῖο…. ἀντισκηνὴ πληγῆ ἡ πατρίς μου,
πρόσφυξ ἱερομάντις…
Μία γλῶσσα ἀπροσπέλαστη, μὲ πέτρες, σκόνη, ξερὰ γκάθα,
ξωκλήσια κι ἀρχαῖες του πείσματος κολόνες.
Γλῶσσα ἀμετάφραστη, ἄφατος θεία δίψα…
Ἡ πατρίς μου συνορεύει μὲ τὸ χάος…
Leave a Reply